बागेच्या त्या कोपऱ्यात
रोपट्यावर उमलेले एकटे फूल
सुगंधाने, सौंदर्याने आपल्या
किती तरी भुंग्यांना वेड लावते
एकटेपणात जपत होते सौंदर्या आपले
एकटेपणा घालवण्यासाठी ती सुद्धा
भुलली असेन काही सुंदर भुंग्यांना
भुलाण्यामध्ये ती विसरून गेली असेन
भुंग्यांची साथ मात्र काही क्षणाची
असेन जोवर सुगंध तोवरच
घालतील घिरट्या भोवती
जाता सोडून सुंगंध जातील दुसऱ्या फुलांकडे
हवा होता तिला एक सोबती अशा
गळणाऱ्या आपल्या पाकळ्या
त्याच्या उराशी धरणारा
निर्माल्य झालेले फूल जपून ठेवणारा
सुगंध, सौंदर्याशिवाय मला आपलेसे करणारा
कदाचित माझ्यात तिला तो दिसला असावा
कदाचित माझ्यात तिला तो दिसला असावा
No comments:
Post a Comment